Berichten

Geplaatst op

Wetsvoorstel nieuw kiesstelsel Assemblée nationale Frankrijk

JEUDI LE 14 JUIN 2018. De Franse regering heeft half mei een wetsvoorstel ingediend voor de invoering van een kiesstelsel met beperkte evenredige vertegenwoordiging in de Assemblée nationale. Nu geldt daarvoor een ander kiesstelsel (1). Het wetsvoorstel maakt deel uit van bredere staatsrechtelijke hervormingen, réforme des institutions. Hieronder bespreek ik de voorgestelde wijzigingen van het kiesstelsel en welke parlementaire steun nodig is om ze aan te nemen.

Parlement Het Franse parlement zetelt in Parijs. Het bestaat uit twee kamers: Assemblée nationale en Sénat (3). Voor wetswijzigingen via het parlement is altijd steun nodig van de Assemblée nationale, maar niet altijd van de Sénat. In de Assemblée nationale bezit de grootste regeringspartij La République En Marche (LREM) meer dan de helft van het aantal zetels. Wetsvoorstellen van de regering zullen hier dus in beginsel op voldoende steun kunnen rekenen. In de Sénat is LREM een kleine partij, terwijl oppositiepartij Les Républicains hier met afstand de grootste is; het is afwachten of en in hoeverre wetsvoorstellen van de regering ook hier op voldoende steun kunnen rekenen (4).

Bestaande stelsel Assemblée nationale In de Franse Grondwet is geregeld (5) dat de burgers de kiezers zijn van de députés: het zijn dus rechtstreekse verkiezingen. In de Franse Kieswet is geregeld (6) dat voor de verkiezing van de députés heel Frankrijk verdeeld is over honderden kiesdistricten, circonscriptions. Voor die verkiezing geldt dus een districtenstelsel. In elk kiesdistrict wordt slechts één député gekozen. De burgers in een district zijn de kiezers. In de Franse Kieswet is verder geregeld (7) dat de député in zijn kiesdistrict wordt gekozen door middel van een meerderheidsstelsel, scrutin majoritaire: gekozen is de député die de meerderheid van de stemmen heeft gekregen. Soms is er al een winnaar na één verkiezingsronde; in andere gevallen is een tweede ronde nodig. Voor een overwinning in de eerste ronde moet de kandidaat in elk geval 50% van de stemmen halen (de absolute meerderheid). Als dat niet lukt en een tweede ronde nodig is, hoeft de winnaar in de tweede ronde slechts de meeste stemmen te halen (de relatieve meerderheid).

Voorgestelde wijzigingen kiesstelsel Heel Frankrijk blijft verdeeld over honderden kiesdistricten die een departement of een gedeelte daarvan beslaan. Echter: daaraan wordt straks een stelsel van evenredige vertegenwoordiging toegevoegd. Daardoor komt er een gemengd kiesstelsel. Er worden net als nu verkiezingen in elk kiesdistrict gehouden; een kandidaat stelt zich net als nu verkiesbaar in een bepaald kiesdistrict; de burgers in dat district kunnen hun stem uitbrengen op een van de kandidaten in hun kiesdistrict; in elk kiesdistrict wordt net als nu één kandidaat via het meerderheidsstelsel afgevaardigd naar de Assemblée nationale. Daaraan wordt straks een stelsel van evenredige vertegenwoordiging toegevoegd op nationaal niveau, circonscription unique; een kandidaat stelt zich verkiesbaar in het hele land door op een nationale lijst te staan; in heel Frankrijk kunnen de burgers hun stem uitbrengen op dezelfde kandidatenlijsten; hoe meer stemmen een lijst krijgt, hoe meer kandidaten op die lijst worden afgevaardigd als député naar de Assemblée nationale. De burger krijgt straks dus twee stemmen: een stem voor een kandidaat uit zijn (departementaal) district en een stem voor een nationale lijst met kandidaten. Hij brengt beide stemmen uit op dezelfde dag. De Assemblée nationale bestaat straks dus uit députés die zijn gekozen in departementale kiesdistricten via een meerderheidsstelsel en députés die zijn gekozen op een nationale lijst via evenredige vertegenwoordiging, respectievelijk 85% en 15% van de in totaal 404 députés (8).

Geen voorkeursstem De burger brengt zijn tweede stem uit op een nationale lijst. Op die lijst staan de kandidaten van eenzelfde politieke partij of van politieke partijen die met elkaar één lijst zijn aangegaan. De burger stemt op een lijst. Hij kan dus geen voorkeursstem uitbrengen, bijvoorbeeld door op een kandidaat op de lijst te stemmen. De volgorde op de lijst bepaalt welke kandidaten député worden: als een lijst genoeg stemmen krijgt voor tien zetels, dan worden de eerste tien kandidaten op de lijst député (9).

Kiesdrempel Er zijn 61 zetels te verdelen over de nationale lijsten. Een lijst heeft dus iets minder dan 2% van de stemmen nodig voor een député. Echter: er geldt een kiesdrempel van 5%. Een lijst heeft dus 5% van de stemmen nodig om députés in de Assemblée nationale te krijgen. Een lijst die minder stemmen krijgt, krijgt geen enkele député (10).

Man/vrouw Een lijst moet afwisselend uit mannen en vrouwen bestaan (11).

Parlementaire steun nodig voor wetsvoorstel Voor invoering van het voorgestelde gemengd kiesstelsel van de Assemblée nationale is – als het erop aankomt – uiteindelijk alleen steun nodig van de Assemblée nationale. Het zijn namelijk wetswijzigingen met de status van loi ordinaire. Daarvoor is op grond van de Franse Grondwet niet per se steun nodig van de Sénat (12).

NOTEN

Onderstaande wetsbepalingen zijn afkomstig van DILA. Code electoral 31.03.2018 https://www.legifrance.gouv.fr/affichCode.do?cidTexte=LEGITEXT000006070239. Constitution 06.03.2017 https://www.legifrance.gouv.fr/Droit-francais/Constitution. Onderstaande wetsvoorstellen met officiële toelichting zijn afkomstig van de officiële site van de Assemblée nationale.

1: zie over het bestaande kiesstelsel mijn bijdrage Wijziging kiesstelsel Franse parlement: deel I

3: artikel 24 Constitution luidt gedeeltelijk: Le Parlement vote la loi. Il contrôle l’action du Gouvernement. Il évalue les politiques publiques. Il comprend l’Assemblée nationale et le Sénat.

4: dagblad Le Figaro, 5 april 2018

5: Artikel 24 Constitution: Les députés à l’Assemblée nationale, dont le nombre ne peut excéder cinq cent soixante-dix-sept, sont élus au suffrage direct.

6: Artikel L 124 Code électoral: Le vote a lieu par circonscription. Artikel L 125 Code électoral (gedeeltelijk): Les circonscriptions sont déterminées conformément aux tableaux n° 1 pour les départements.

7: Artikel L 123 Code électoral: Les députés sont élus au scrutin uninominal majoritaire à deux tours. Artikel 126 Code électoral (gedeeltelijk): Nul n’est élu au premier tour de scrutin s’il n’a réuni :1° La majorité absolue des suffrages exprimés; 2° Un nombre de suffrages égal au quart du nombre des électeurs inscrits. Au deuxième tour la majorité relative suffit.

8: N° 976 ASSEMBLÉE NATIONALE CONSTITUTION DU 4 OCTOBRE 1958 QUINZIÈME LÉGISLATURE Enregistré à la Présidence de l’Assemblée nationale le 23 mai 2018. PROJET DE LOI pour une démocratie plus représentative, responsable et efficace, CHAPITRE IER Réforme de l’élection des députés, 1er Article, luidt (gedeeltelijk). « III. – Dans une circonscription unique, soixante et un députés sont élus au scrutin de liste à la représentation proportionnelle. Le scrutin a lieu le jour du premier tour de scrutin mentionné au I. ».

Het totale aantal députés wordt in de wetsvoorstellen met 30% verlaagd, van 577 nu tot 404 straks, zie daarover mijn bijdrage Wetsvoorstel verlaging aantal leden Franse parlement

9: N° 976 ASSEMBLÉE NATIONALE CONSTITUTION DU 4 OCTOBRE 1958 QUINZIÈME LÉGISLATURE Enregistré à la Présidence de l’Assemblée nationale le 23 mai 2018. PROJET DE LOI pour une démocratie plus représentative, responsable et efficace, CHAPITRE IER Réforme de l’élection des députés, 1er Article, luidt gedeeltelijk: Dans une circonscription unique, soixante et un députés sont élus au scrutin de liste à la représentation proportionnelle, sans panachage ni vote préférentiel. Le scrutin a lieu le jour du premier tour de scrutin mentionné au I. Dans les circonscriptions mentionnées au II et au III de l’article L. 123, les sièges sont attribués aux candidats d’après l’ordre de présentation sur chaque liste.

10: N° 976 ASSEMBLÉE NATIONALE CONSTITUTION DU 4 OCTOBRE 1958 QUINZIÈME LÉGISLATURE Enregistré à la Présidence de l’Assemblée nationale le 23 mai 2018. PROJET DE LOI pour une démocratie plus représentative, responsable et efficace, CHAPITRE IER Réforme de l’élection des députés, 1er Article, luidt gedeeltelijk: « Les listes qui n’ont pas obtenu au moins 5 % des suffrages exprimés ne sont pas admises à la répartition des sièges.

11: N° 976 ASSEMBLÉE NATIONALE CONSTITUTION DU 4 OCTOBRE 1958 QUINZIÈME LÉGISLATURE Enregistré à la Présidence de l’Assemblée nationale le 23 mai 2018. PROJET DE LOI pour une démocratie plus représentative, responsable et efficace, CHAPITRE IER Réforme de l’élection des députés, Article 2, luidt gedeeltelijk: « La liste est composée alternativement d’un candidat de chaque sexe.

12: Artikel 46 is dan niet van toepassing. Article 45 Constitution wel, en dat luidt (gedeeltelijk): Tout projet ou proposition de loi est examiné successivement dans les deux Assemblées du Parlement en vue de l’adoption d’un texte identique. Lorsque, par suite d’un désaccord entre les deux Assemblées, le Premier ministre (a) la faculté de provoquer la réunion d’une commission mixte paritaire chargée de proposer un texte sur les dispositions restant en discussion. Si la commission mixte ne parvient pas à l’adoption d’un texte commun ou si ce texte n’est pas adopté, le Gouvernement peut demander à l’Assemblée nationale de statuer définitivement.

Geplaatst op

Motie op partijcongres ChristenUnie

WOENSDAG 13 JUNI 2018. Ik lees in de krant dat op het landelijke congres van coalitiepartij de ChristenUnie afgelopen zaterdag in Lunteren (Gelderland) een motie is aangenomen waarin staat dat de Tweede Kamerfractie zich moet verzetten tegen het kabinetsplan om de arbeidsvoorwaarden voor gehandicapten te beperken. Wie mag stemmen op het partijcongres? Wie mag een motie indienen? Op grond van de statuten mag elk individueel lid dat aanwezig is een stem uitbrengen. Voor een lidmaatschap komt iedereen vanaf 14 jaar in aanmerking. Afgevaardigden van lokale afdelingen hebben meer dan één stem; hoeveel stemmen een afgevaardigde heeft, is afhankelijk van de afdelingsgrootte. Op grond van het Reglement partijcongres kan een motie worden ingediend door een lokale afdeling, de jongerenorganisatie of door tien individuele leden gezamenlijk. Ik heb niet kunnen vinden wie de indiener was van de motie.

Zie: www.christenunie.nl/reglementen 

en in het bijzonder artikelen 17, 19 en 7 van de Statuten en artikelen 10 en 11 van het Partijcongresreglement

 

Geplaatst op

Machtiging, mandaat en Binnenland van Rhoon

DINSDAG 12 JUNI 2018. De provincie Zuid-Holland heeft met de gemeente Albrandswaard een overeenkomst gesloten over samenwerking bij de ontwikkeling en inrichting van het gebied Binnenland van Rhoon. Het gebied gaat de toegangspoort naar het Buijtenland van Rhoon worden. Het wordt een ”stadslandgoed” met een recreatief transferium en een doorgetrokken Groene Verbinding (dat is een fietsverbinding) (1). De overeenkomst is namens de provincie ondertekend door gedeputeerde Weber.

Bevoegdheden Het besluit om deze overeenkomst aan te gaan is bij de provincie genomen door (het college van) Gedeputeerde Staten (2). Dat is het besluit om de overeenkomst aan te gaan. Dat is iets anders dan het daadwerkelijk aangaan of sluiten van de overeenkomst. Dat gebeurt daarna door plaatsing van de handtekeningen. Gedeputeerde Staten is niet bevoegd om de overeenkomst aan te gaan. In de toelichting op zijn besluit schrijft het college van Gedeputeerde Staten dat daartoe uitsluitend de commissaris van de Koning bevoegd is. De toelichting verwijst hierbij naar artikel 176 van de Provinciewet (3).

Ondertekeningsbevoegdheid Artikel 176 lid 1 van de Provinciewet luidt: ”De commissaris vertegenwoordigt de provincie in en buiten rechte.” Het daadwerkelijk aangaan van een overeenkomst is een handeling waarbij de commissaris de provincie buiten rechte vertegenwoordigt. De vertegenwoordigingshandeling die de commissaris hier verricht, is het plaatsen van zijn handtekening. Die handtekening van de commissaris is de handeling waardoor de provincie de overeenkomst aangaat. Hij gaat de overeenkomst aan namens de provincie.

Machtiging Bij de overeenkomst die de provincie met de gemeente Albrandswaard is aangegaan, is het echter niet de handtekening van de commissaris die eronder staat. In plaats daarvan staat hier de handtekening van gedeputeerde Weber. Dat is hier geoorloofd, omdat de commissaris hem daartoe heeft gemachtigd (4).

Machtiging: eerste kanttekening Namens wie handelt de gedeputeerde bij de ondertekening van de overeenkomst? In de machtiging staat dat de commissaris de gedeputeerde machtigt om namens de provincie de overeenkomst te ondertekenen. Maar is dat wel helemaal juist? Enerzijds is juist dat het rechtsgevolg van de ondertekening door de gedeputeerde is dat de overeenkomst namens de provincie is aangegaan. De provincie is daardoor gebonden aan de overeenkomst. Anderzijds is niet juist dat de commissaris de gedeputeerde machtigt om namens de provincie te tekenen. De commissaris kan de gedeputeerde alleen maar machtigen om namens hem te ondertekenen. Mijn conclusie is dan ook dat de machtiging in zoverre onjuist is geformuleerd.

Machtiging: tweede kanttekening Desondanks is de provincie gebonden aan de overeenkomst. Heeft de eerste kanttekening van mij dan nog enig nut? Ja, ik denk het wel. De commissaris is hier namelijk een bestuursorgaan. De provincie is dat niet. De machtiging van de commissaris is daarom (ook) verlening van een mandaat. In de Algemene wet bestuursrecht is voor mandaat een wettelijke regeling neergelegd. Een mandaat is daarin de bevoegdheid om namens een bestuursorgaan een besluit te nemen (5). Prof.mr.S.E. Zijlstra zal het niet met mij eens zijn: volgens hem gaat het hier – bij vertegenwoordiging buiten rechte – niet om het nemen van besluiten maar om het verrichten van privaatrechtelijke rechtshandelingen, en daarom juist niet (ook) om verlening van mandaat (6).

Gedeputeerde Weber is hier de gemandateerde; de commissaris is hier de mandaatgever. Een gedeputeerde (en trouwens ook de commissaris) werkt onder verantwoordelijkheid van het college van gedeputeerde staten, waarvan de commissaris weliswaar voorzitter maar niet de baas is. Een gemandateerde kan op grond van de Algemene wet bestuursrecht instemming nodig hebben van degene onder wiens verantwoordelijkheid hij werkt, als diegene niet de mandaatgever zelf is. Artikel 10:4 eerste lid van die wet luidt namelijk: ”Indien de gemandateerde niet werkzaam is onder verantwoordelijkheid van de mandaatgever, behoeft de mandaatverlening de instemming van de gemandateerde en in het voorkomende geval van degene onder wiens verantwoordelijkheid hij werkt.”

Het college van Gedeputeerde Staten lijkt die instemming hier te hebben gegeven aan gedeputeerde Weber. In de Toelichting op zijn besluit schrijft het college namelijk: ”GS machtigt gedeputeerde Weber om de bestuursovereenkomst te ondertekenen.” (7).

Machtiging: derde kanttekening Echter, in dit geval is de instemming van het college van Gedeputeerde Staten niet nodig. Hetzelfde artikel 10:4 maar dan het tweede lid van de wet luidt namelijk: ”Het eerste lid is niet van toepassing indien bij wettelijk voorschrift in de bevoegdheid tot de mandaatverlening is voorzien.” In zo’n wettelijk voorschrift is hier inderdaad voorzien. Dat is artikel 176 lid 2 van de Provinciewet. Dit artikel luidt namelijk: ”Lid 1. De commissaris vertegenwoordigt de provincie in en buiten rechte. Lid 2. De commissaris kan de in het eerste lid bedoelde vertegenwoordiging opdragen aan een door hem aan te wijzen persoon.”

NOTEN

1.Zie artikelen 1 en 3 en Bijlage 2 van Bestuursovereenkomst PZH Albrandswaard, vindplaats: https://www.zuid-holland.nl/@20773/bestuursovereenkomst/).

2.Zie onder nummer 1 van GS-voorstel – Bestuursovereenkomst Binnenland van Rhoon, vindplaats: https://www.zuid-holland.nl/@20773/bestuursovereenkomst/).

3.Zie onder Juridisch Kader van de Toelichting door het college, bij het GS-voorstel – Bestuursovereenkomst Binnenland van Rhoon, vindplaats: https://www.zuid-holland.nl/@20773/bestuursovereenkomst/).

4.Zie de machtiging, vindplaats: https://www.zuid-holland.nl/@20773/bestuursovereenkomst/).

5.Zie artikel 10:1 Algemene wet bestuursrecht: Onder mandaat wordt verstaan: de bevoegdheid om in naam van een bestuursorgaan besluiten te nemen.

6.Zie S.E. Zijlstra, Bestuurlijk organisatierecht, Deventer: Kluwer, 2009, bladzijde 252

7.Zie onder Juridisch Kader van de Toelichting door het college, bij het GS-voorstel – Bestuursovereenkomst Binnenland van Rhoon, vindplaats: https://www.zuid-holland.nl/@20773/bestuursovereenkomst/).

Geplaatst op

Hoeveel wethouders zijn geoorloofd?

VRIJDAG 8 JUNI 2018. In de gemeente Rotterdam onderhandelen 6 raadsfracties over een nieuw college van (burgemeester en) wethouders. Zoals het er nu naar uitziet, gaan VVD, D66, GroenLinks en PvdA elk twee wethouders leveren terwijl CDA en CU-SGP elk een wethouder gaan leveren. In totaal dus tien wethouders. Staat er iets in de wet over het maximum- en minimumaantal wethouders? Op grond van de Gemeentewet is het minimumaantal 2 wethouders en is het maximumaantal afhankelijk van het aantal inwoners van de gemeente maar niet meer dan 9 wethouders. De gemeente Rotterdam heeft meer dan 600.000 inwoners en dus zou haar maximumaantal 9 wethouders zijn. Toch is een tiende wethouder in Rotterdam mogelijk: dat wordt namelijk een deeltijd wethouder, en dan is op grond van de Gemeentewet voor Rotterdam een tiende wethouder mogelijk. Zelfs een elfde wethouder is dan mogelijk, zolang het aantal officiële arbeidsuren voor de deeltijdwethouders niet te hoog zal zijn. Wat is het maximumaantal fulltime wethouders bij enkele andere gemeenten? Voor Dordrecht (118.000 inwoners) zijn dat er 8. Voor Tilburg (215.000 inwoners) 9. Voor Zutphen (47.000 inwoners) zijn dat er 6. Voor Harlingen (15.800 inwoners) zijn dat er 3. Voor Heerlen (86.000 inwoners) zijn dat er 7.

Artikel 36 Gemeentewet luidt (gedeeltelijk): Lid 1. Het aantal wethouders bedraagt ten hoogste twintig procent van het aantal raadsleden, met dien verstande dat er niet minder dan twee wethouders zullen zijn. Lid 2 De raad kan besluiten dat het wethouderschap in deeltijd wordt uitgeoefend. Lid 3 Indien het tweede lid toepassing vindt bedraagt, in afwijking van het eerste lid, het aantal wethouders ten hoogste vijfentwintig procent van het aantal raadsleden, met dien verstande dat de tijdsbestedingsnorm van de wethouders gezamenlijk ten hoogste tien procent meer bedraagt dan de tijdsbestedingsnorm van de wethouders gezamenlijk zou hebben bedragen indien het tweede lid geen toepassing had gevonden. Lid 5. Bij de berekening van het maximale aantal wethouders, bedoeld in het eerste en het derde lid, wordt afgerond tot het dichtstbijgelegen gehele getal.

Artikel 8 Gemeentewet luidt (gedeeltelijk): De raad bestaat uit:

9 leden in een gemeente beneden de 3 001 inwoners;

11 leden in een gemeente van 3 001- 6 000 inwoners;

13 leden in een gemeente van 6 001- 10 000 inwoners;

15 leden in een gemeente van 10 001- 15 000 inwoners;

17 leden in een gemeente van 15 001- 20 000 inwoners;

19 leden in een gemeente van 20 001- 25 000 inwoners;

21 leden in een gemeente van 25 001- 30 000 inwoners;

23 leden in een gemeente van 30 001- 35 000 inwoners;

25 leden in een gemeente van 35 001- 40 000 inwoners;

27 leden in een gemeente van 40 001- 45 000 inwoners;

29 leden in een gemeente van 45 001- 50 000 inwoners;

31 leden in een gemeente van 50 001- 60 000 inwoners;

33 leden in een gemeente van 60 001- 70 000 inwoners;

35 leden in een gemeente van 70 001- 80 000 inwoners;

37 leden in een gemeente van 80 001-100 000 inwoners;

39 leden in een gemeente van 100 001-200 000 inwoners;

45 leden in een gemeente boven de 200 000 inwoners.

Geplaatst op

Regels voor hondenpoep

WOENSDAG 6 JUNI 2018. Ik las onlangs in de krant dat uit CBS-onderzoek blijkt dat men in het hele land hondenpoep (op straten en stoepen bijvoorbeeld) als zeer overlastgevend ervaart. In Limburg en Noord-Nederland staat het zelfs op nummer 1. Hondenpoep kan tot boetes leiden. Maar in welke wet is geregeld dat honden niet op straat en op de stoep mogen poepen, althans niet zonder dat het onmiddellijk daarna wordt opgeruimd? Dat is niet geregeld in een landelijke wet. Het is geregeld in gemeentelijke verordeningen. Er zijn verschillende soorten gemeentelijke verordeningen; hondenpoep is geregeld in de algemene plaatselijke verordeningen (afgekort: APV’s). APV’s gaan over de ”huishouding” van de gemeente; ze worden op grond van de Gemeentewet vastgesteld door de gemeenteraad. Hun inhoud kan dus ook per gemeente verschillen. Dat is ook daadwerkelijk het geval met de APV’s van het Friese Harlingen en het Limburgse Heerlen. In Heerlen geldt de opruimplicht in beginsel voor elke openbare plaats; in Harlingen in beginsel alleen voor de openbare weg en voor openbare kinderspeelplaatsen, zandbakken en speelweides. Het lijkt erop dat in Harlingen (onbedoeld?) geen opruimplicht geldt voor stoepen. In Heerlen geldt de opruimplicht voor iedereen die de hond uitlaat; in Harlingen geldt de opruimplicht niet alleen voor de degene die de hond uitlaat, maar ook voor de eigenaar, houder en verzorger van de hond. In Heerlen is expliciet geregeld dat voor geleidehonden en sociale hulphonden een vrijstelling van de opruimplicht kan gelden; in Harlingen is dat niet gebeurd.

Artikel 147 Gemeentewet luidt (gedeeltelijk): Gemeentelijke verordeningen worden door de raad vastgesteld voor zover de bevoegdheid daartoe niet bij de wet of door de raad krachtens de wet aan het college of de burgemeester is toegekend. De overige bevoegdheden, bedoeld in artikel 108, eerste lid, berusten bij de raad.

Artikel 108 Gemeentewet eerste lid luidt (gedeeltelijk): De bevoegdheid tot regeling inzake de huishouding van de gemeente wordt aan het gemeentebestuur overgelaten.

Artikel 2:51 van de Algemene Plaatselijke Verordening van Heerlen 2012 luidt (gedeeltelijk): Lid 1. Degene die zich met een hond op een openbare plaats begeeft is verplicht ervoor te zorgen dat de uitwerpselen van die hond onmiddellijk worden verwijderd. Lid 2. Het eerste lid is niet van toepassing op de eigenaar of houder van een hond die zich vanwege zijn handicap door een geleidehond of sociale hulphond laat begeleiden, en niet in staat is om de uitwerpselen te verwijderen. Lid 3. Het bepaalde in het eerste lid is niet van toepassing op door het college aangewezen plaatsen.

Artikel 2:58 van de Algemene Plaatselijke Verordening van Harlingen 2015 luidt (gedeeltelijk): Lid 1. De eigenaar, houder of verzorger van een hond, alsmede degene die een hond onder zijn hoede heeft, is verplicht ervoor te zorgen dat die hond zich niet van uitwerpselen ontdoet: a. op de openbare weg; b. op een voor het publiek toegankelijke en kennelijk als zodanig ingerichte kinderspeelplaats, zandbak of speelweide; c. op een andere door het college aangewezen plaats. Lid 3. De strafbaarheid wegens overtreding van het in het eerste lid gestelde gebod wordt opgeheven indien de eigenaar of houder van de hond er zorg voor draagt dat de uitwerpselen onmiddellijk worden verwijderd.

Artikel 1:1 van deze verordening luidt (gedeeltelijk): In deze verordening wordt verstaan onder weg: weg, als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder b, van de Wegenverkeerswet 1994.

Artikel 1 van de Wegenverkeerswet 1994 luidt (gedeeltelijk): In deze wet en de daarop berustende bepalingen wordt verstaan onder wegen: alle voor het openbaar verkeer openstaande wegen of paden met inbegrip van de daarin liggende bruggen en duikers en de tot die wegen behorende paden en bermen of zijkanten.

 

Geplaatst op

Verkiezing partijvoorzitter 50PLUS

DINSDAG 5 JUNI 2018. Sinds vorige week zaterdag heeft 50PLUS een nieuwe landelijke partijvoorzitter: Geert Dales. Het partijcongres heeft hem gekozen. Wie heeft toegang tot het partijcongres? Dat is geregeld in de statuten. Het partijcongres heet daarin Algemene Vergadering. Een Algemene Vergadering moet worden bijeengeroepen op een bepaalde plaats en een bepaald tijdstip. Elk lid dat minstens twee weken lid is, mag daar dan zijn stem uitbrengen, bijvoorbeeld over wie de nieuwe partijvoorzitter wordt. Een lid heeft één stem; geen enkel lid heeft er meer. Voor een lidmaatschap moet men 18PLUS (!) zijn en Nederlander of in Nederland wonen. In beginsel kan alleen iemand die al een jaar lid is zich kandidaat stellen voor het partijvoorzitterschap. Bovendien is op grond van het Huishoudelijk Reglement voor zo’n kandidatuur de expliciete steun nodig van tien leden of van de voordracht van het Hoofdbestuur.

Zie voor de statuten: https://50pluspartij.nl/statuten-2 (2016)

en in het bijzonder artikelen 8, 6, 7, 4.

Zie  voor het huishoudelijk reglement: https://50pluspartij.nl/huishoudelijk-regelement

en in het bijzonder artikelen 3.1 en 3.3.

 

Geplaatst op

Wetsvoorstel verlaging aantal leden Franse parlement

JEUDI LE 31 MAI 2018 Mijn bijdrage van 13 april ging over het huidige aantal parlementariërs en de parlementaire steun die nodig is om dat aantal te wijzigen (1). Vandaag komen aan bod de wetsvoorstellen die de Franse regering op 23 mei bij de Assemblée nationale heeft ingediend ter wijziging van het aantal parlementariërs.

Twee wetsvoorstellen Er zijn twee wetsvoorstellen ingediend: een loi organique en een loi ordinaire. Beide willen de Kieswet wijzigen, Code électoral.

Loi organique Hierin wordt het aantal parlementariërs verlaagd, zowel in de Assemblée nationale als in de Sénat. De Assemblée nationale zal bestaan uit 404 leden in plaats van 577 nu (2). De Sénat zal bestaan uit 244 in plaats van 326 nu (3). Dat betekent een verlaging in beide Kamers met 30%.

De regering wil daarmee de kwaliteit van het parlement verbeteren (4).

Ingangsdatum voor Assemblée nationale De regering wil dat de verkleining van de Assemblée nationale ingaat bij eerstvolgende algemene verkiezingen (5). Dat is in 2022, tenzij de Président de Kamer voortijdig ontbindt (6).

Ingangsdatum voor Sénat De voorgestelde ingangsdatum voor de verkleining van de senaat is minder eenvoudig. Dat heeft te maken met de wens om ook voor de senaat met één ingangsdatum te volstaan. Die wens maakt het ingewikkeld, omdat de senaat om de drie jaar voor de helft wordt gekozen. Dat is al jaren het geval en dat blijft zo. Bij senaatsverkiezingen worden in elk departement een of enkele senatoren worden gekozen. Die senatoren worden gekozen door de kiezers uit dat departement. De zittingsduur van een senator is (en blijft) zes jaar (7).

De regering wenst dat de verkleining van de senaat voor de hele senaat in september 2021 ingaat. Voor één keer zullen dan verkiezingen worden gehouden voor de hele senaat. De zittende senatoren zijn gekozen in 2014 of 2017. Hun termijnen lopen dus af in 2020 respectievelijk 2023. Daarom stelt de regering voor om de zittingsduur van de senatoren die in 2014 zijn gekozen met een jaar te verlengen en die van de senatoren gekozen in 2017 met twee jaar te verkorten (8). Daarna moet de gewone gang van zaken weer gaan gelden, dat wil zeggen dat de senaat bij helft om de drie jaar wordt vernieuwd. Daarom stelt de regering ook voor om de zittingsduur van de senatoren die in 2021 zijn gekozen in departementen waarvoor eigenlijk in 2020 verkiezingen hadden moeten worden gehouden voor deze ene keer te verkorten tot drie jaar (9).

De regering opteert voor september 2021, omdat er dan recente verkiezingen zijn geweest voor gemeenteraden, departementale raden en regionale raden (10).

Het electoraat voor de senaatsverkiezingen wordt namelijk niet gevormd door de burgers maar door de gekozen volksvertegenwoordigers in de regionale en departementale raden en vooral de gemeenteraadsleden (11).

Voor de vermindering van het aantal senatoren is (altijd) ook instemming nodig van de Sénat, want het gaat hier om een (wijziging van de) loi organique die betrekking heeft op de senaat (12). Uiteraard is de instemming van de Assemblée nationale (altijd) nodig.

Loi ordinaire In Frankrijk worden parlementariërs gekozen in kiesdistricten (13). In elk kiesdistrict, circonscription, wordt één volksvertegenwoordiger voor de Assemblée nationale (député) en een of enkele senatoren gekozen. In het hierboven besproken wetsvoorstel daalt het aantal parlementariërs met eenderde. Zowel het aantal députés als het aantal senatoren wordt met eenderde verminderd. Dus zal ook het aantal kiesdistricten moeten verminderen. Dat impliceert grotere kiesdistricten en andere grenzen voor een kiesdistrict. Het tweede wetsvoorstel houdt in dat het parlement de regering machtigt om de nieuwe districtgrenzen per ordonnance te regelen. Dat wetsvoorstel houdt dus een loi d’habilitation à légiférer par ordonnance in. Een ordonnance is een regeringswet in plaats van een parlementaire wet (14). In de onderhavige ordonnance zal de regering er in elk geval voor moeten zorgen dat in elk departement minstens één senator wordt gekozen en één député. En als een departement uit meer dan één kiesdistrict bestaat, zal de regering er bovendien voor moeten zorgen dat geen enkel kiesdistrict 20% meer of minder inwoners heeft dan het gemiddelde aantal inwoners in dat departement. Deze en andere eisen voor de ordonnance waarin de nieuwe kiesdistrictsgrenzen worden geregeld, staan in (het wetsvoorstel voor) de machtigingswet, la loi d’habilitation à légiférer par ordonnance (15).

NOTEN

Onderstaande wetsbepalingen zijn afkomstig van DILA: Code electoral 31.03.2018https://www.legifrance.gouv.fraffichCode.do?cidTexte=LEGITEXT000006070239 en Constitution 06.03.2017 https://www.legifrance.gouv.fr/Droit-francais/Constitution.

Onderstaande wetsvoorstellen met officiële toelichting zijn afkomstig van de officiële site van de Assemblée nationale.

1: zie mijn bijdrage van 13 april: Verlaging aantal leden Franse parlement: deel I

2: Artikel LO 119 Code électoral luidt nu: Le nombre des députés est de cinq cent soixante-dix-sept.

Wetsvoorstel 977 artikel I. luidt: À l’article L.O. 119 du code électoral le nombre : « cinq cent soixante-dix-sept » est remplacé par le nombre : « quatre cent quatre ».

3: Artikel LO 274 Code électoral luidt nu: Le nombre des sénateurs élus dans les départements est de trois cent vingt-six.

Wetsvoorstel Pouvoirs publics: démocratie plus représentative, responsable et efficace, no 977 Artikel II luidt: À l’article L.O. 274 du même code les mots : « élus dans les départements est de 326. » sont remplacés par les mots : « est de deux cent quarante-quatre. » Dit aantal is exclusief de senatoren gekozen in de overzeese gebiedsdelen en door de Fransen in het buitenland.

4: Wetsvoorstel 977, Schriftelijke toelichting van de regering (EXPOSÉ DES MOTIFS), bladzijde 3: ”La réduction du nombre de parlementaires vise avant tout à améliorer la qualité du travail législatif.”

5: Wetsvoorstel 977 article 14/I luidt (gedeeltelijk): Les dispositions du I de l’article prennent effet à l’occasion du prochain renouvellement général de l’Assemblée nationale.

6: Artikel 12 Constitution luidt (gedeeltelijk): Le Président de la République peut, après consultation du Premier ministre et des Présidents des Assemblées, prononcer la dissolution de l’Assemblée nationale. Les élections générales ont lieu vingt jours au moins et quarante jours au plus après la dissolution.

7: Artikel LO 275 Code électoral luidt: Les sénateurs sont élus pour six ans.

Artikel LO 276 Code électoral luidt (gedeeltelijk): Le Sénat est renouvelable par moitié.

Artikel L 294 Code électoral: Dans les départements où sont élus deux sénateurs ou moins, l’élection a lieu au scrutin majoritaire à deux tours. Nul n’est élu sénateur au premier tour du scrutin s’il n’a réuni: 1° La majorité absolue des suffrages exprimés ; 2° Un nombre de voix égal au quart des électeurs inscrits. Au second tour de scrutin, la majorité relative suffit. En cas d’égalité des suffrages, le plus âgé des candidats est élu.

Artikel L 295 Code électoral: Dans les départements où sont élus trois sénateurs ou plus, l’élection a lieu à la représentation proportionnelle suivant la règle de la plus forte moyenne, sans panachage ni vote préférentiel. Sur chaque liste, les sièges sont attribués aux candidats d’après l’ordre de présentation.

8: Wetsvoorstel 977 artikel 14/IV. Luidt (gedeeltelijk) Les dispositions du II de l’article prennent effet lors du renouvellement des séries du Sénat en septembre 2021.

Wetsvoorstel artikel 14/V. Luidt (gedeeltelijk): Par dérogation à l’article L.O. 275 du code électoral : 1° Le mandat des sénateurs de la série 1 élus en septembre 2017 prend fin en septembre 2021; 2° Le mandat des sénateurs de la série 2 élus en septembre 2014 est prorogé jusqu’en septembre 2021; 3° Le mandat des sénateurs de la série 2 renouvelée en septembre 2021 prend fin en septembre 2024.

Wetsvoorstel 977, Schriftelijke toelichting van de regering (EXPOSE DES MOTIFS), bladzijde 8 en 9: En effet, afin d’éviter une entrée en vigueur progressive de la réduction du nombre de sénateurs à chaque renouvellement partiel du Sénat, ce qui conduirait à un déséquilibre excessif entre les deux séries, il est nécessaire de prévoir une entrée en vigueur concomitante pour les deux séries.

9: Wetsvoorstel 977 artikel 14/IV. Luidt (gedeeltelijk): 3° Le mandat des sénateurs de la série 2 renouvelée en septembre 2021 prend fin en septembre 2024.

10: Wetsvoorstel 977, Schriftelijke toelichting van de regering (EXPOSE DES MOTIFS), bladzijde 8 en 9: Ainsi, le mois de septembre 2021 est la date la plus appropriée pour opérer le renouvellement intégral du Sénat sur la base des nouveaux effectifs. À cette date, le collège électoral sénatorial tiendra compte du résultat des différents scrutins locaux (renouvellement général des conseils municipaux de 2020, élections départementales et régionales de mars 2021).

11: Artikel L 280 Code électoral (gedeeltelijk): La composition du collège électoral appelé à élire les sénateurs assure, dans chaque département, la représentation des différentes catégories de collectivités territoriales et de la diversité des communes, en tenant compte de la population qui y réside. Ce collège électoral est composé : 1° Des députés et des sénateurs ; 2° Des conseillers régionaux de la section départementale correspondant au département; 3° Des conseillers départementaux ; 4° Des délégués des conseils municipaux ou des suppléants de ces délégués.

Artikel L 284 Code électoral (gedeeltelijk): Les conseils municipaux élisent parmi leurs membres dans les communes de moins de 9 000 habitants: un délégué pour les conseils municipaux de sept et onze membres; trois délégués pour les conseils municipaux de quinze membres; cinq délégués pour les conseils municipaux de dix-neuf membres; sept délégués pour les conseils municipaux de vingt-trois membres; quinze délégués pour les conseils municipaux de vingt-sept et vingt-neuf membres.

Artikel L 285 Code électoral: Dans les communes de 9 000 habitants et plus, tous les conseillers municipaux sont délégués de droit. En outre, dans les communes de plus de 30 000 habitants, les conseils municipaux élisent des délégués supplémentaires à raison de 1 pour 800 habitants en sus de 30 000.

12: Artikel 46 Constitution luidt (gedeeltelijk): Les lois organiques relatives au Sénat doivent être votées dans les mêmes termes par les deux assemblées. Zie in gelijke zin het advies van de Conseil d’État, bladzijde 3: Le nombre de sénateurs sera réduit de 348 à 244. Le Conseil d’Etat observe qu’une telle disposition doit, dans le cadre de l’article 46 de la Constitution, être votée dans les mêmes termes par les deux assemblées.

13: Voor de Assemblée nationale gaat dit volgens de hier besproken wetsvoorstellen straks niet meer helemaal op, zie daarover mijn volgende bijdrage.

14: Zie over ordonnances in het algemeen mijn bijdrage van 15 maart: Veel slechtere arbeidsvoorwaarden voor treinpersoneel buiten Frans parlement om .

15: Wetsvoorstel Pouvoirs publics: démocratie plus représentative, responsable et efficace, no 976, Chapitre III, Habilitation à légiférer par ordonnance, Article 6 luidt (gedeeltelijk): I. – Dans les conditions prévues à l’article 38 de la Constitution, le Gouvernement est habilité à prendre par ordonnance, dans un délai de dix-huit mois à compter de la publication de la présente loi, toute mesure relevant du domaine de la loi permettant: nombre de députés élus par département. Le nombre de députés ne peut être inférieur à un pour chacun d’eux ; 2° De déterminer en conséquence, par un nouveau tableau n° 1 bis annexé au code électoral, la délimitation des circonscriptions législatives des départements, 7° De déterminer le nombre de sénateurs par département. Le nombre de sénateurs ne peut être inférieur à un pour chaque département.

II. – Les opérations conduites en vertu du I se conforment aux principes suivants : 1° Elles sont mises en oeuvre sur des bases essentiellement démographiques, sous réserve des adaptations justifiées par des motifs d’intérêt général ; 3° En aucun cas la population d’une circonscription ne peut s’écarter de plus de 20 % de la population moyenne des circonscriptions du département.

Geplaatst op

Paspoort verlengen in het buitenland

WOENSDAG 30 MEI 2018. Nederland heeft in de afgelopen jaren het aantal ambassades en consulaten waar men zijn paspoort kan ”verlengen” fors verminderd, zo blijkt uit een recent krantenbericht.

In welke wetten is deze dienstverlening op ambassades en consulaten geregeld?

Op grond van de Paspoortwet mag de minister van Buitenlandse Zaken aanvragen voor de verlenging van een paspoort in ontvangst nemen en mag hij paspoorten uitreiken. Natuurlijk gaat de minister dat alles niet zelf doen. Daar zouden Nederlanders die in het buitenland wonen ook weinig aan hebben. Daarom heeft hij besloten dat de ambassadeurs en consuls dat namens hem mogen doen. Zijn meest recente besluit daartoe dateert van 10 februari 2017. Volgens de Algemene wet bestuursrecht is er sprake van mandaat als ambassadeurs en consuls namens de minister besluiten nemen. Niet elke ambassadeur of consul hoeft een mandaat in verband met de paspoortverlenging te krijgen. Alle gemandateerden zijn genoemd in de bijlage bij het besluit van de minister (bijlage is hieronder vanwege zijn omvang niet opgenomen).

Artikel 42 Paspoortwet luidt (gedeeltelijk): Bevoegd tot uitreiking van reisdocumenten zijn de autoriteiten, die ingevolge artikel 26 bevoegd zijn de aanvragen daarvoor in ontvangst te nemen.

Artikel 26 Paspoortwet luidt (gedeeltelijk): Bevoegd tot het in ontvangst nemen van aanvragen voor nationale paspoorten zijn in het buitenland: Onze Minister van Buitenlandse Zaken, voor zover het personen betreft die zich buiten het Koninkrijk bevinden.

Artikel 1 Besluit van de Minister van Buitenlandse Zaken van 10 februari 2017 tot aanwijzing van posten bevoegd tot het in ontvangst nemen van aanvragen voor reisdocumenten en identiteitskaarten luidt (gedeeltelijk): De hoofden van de in bijlage A genoemde consulaire posten zijn bevoegd tot het in ontvangst nemen van aanvragen voor, alsmede het uitreiken van nationale paspoorten.

Considerans van het Besluit van de Minister van Buitenlandse Zaken van 10 februari 2017 tot aanwijzing van posten bevoegd tot het in ontvangst nemen van aanvragen voor reisdocumenten en identiteitskaarten luidt (gedeeltelijk): Gelet op titel 10.1.1 van de Algemene wet bestuursrecht,

Titel 10.1 Algemene wet bestuursrecht luidt: Mandaat, delegatie en attributie

Afdeling 10.1.1. Algemene wet bestuursrecht luidt: Mandaat

Artikel 10:1 Algemene wet bestuursrecht luidt: Onder mandaat wordt verstaan: de bevoegdheid om in naam van een bestuursorgaan besluiten te nemen.

Geplaatst op

Aanleg zonnepark ondanks strijd met bestemmingsplan

VRIJDAG 25 MEI 2018. In de Drenthse gemeente Coevorden wordt een zonnepark aangelegd van 22 ha groot. Het zonnepark bestaat uit (heel veel) zonnepanelen die rusten op ijzeren palen. Zonnepanelen en ijzeren palen zijn eenvoudig verwijderbaar en (elders) herplaatsbaar. Het zonnepark is in strijd met het bestemmingsplan van de gemeente Coevorden. Waarom is aanleg desondanks juridisch mogelijk? Op grond van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht is dat in bepaalde gevallen desondanks mogelijk. Aanleg van een groot zonnepark is – in de woorden van deze wet – gebruik van grond. Er zijn veel soorten gebruik van grond denkbaar. In het gemeentelijk bestemmingsplan is vastgelegd welk soort grondgebruik is toegestaan en welk niet. Als het beoogde grondgebruik in het bestemmingsplan niet is toegestaan – zoals het geval is in Coevorden met het zonnepark – dan is het daarmee in strijd. Dat soort grondgebruik is dan alleen nog juridisch mogelijk met een omgevingsvergunning van het college van burgemeester en wethouders. Vaststaat dat het college van de gemeente Coevorden een omgevingsvergunning heeft verleend voor de aanleg van het zonnepark. Het college heeft echter geen totale vrijheid bij de al dan niet verlening van zo’n omgevingsvergunning: de wet stelt grenzen aan die vrijheid. Sterker nog: de wet geeft nauwkeurig aan in welke gevallen een omgevingsvergunning mag én moet worden verleend. Dat is bijvoorbeeld gebeurd in de wettelijke regeling die op de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht is gebaseerd: het Besluit omgevingsrecht. Deze wettelijke regeling is een zogenaamde algemene maatregel van bestuur. In het Besluit omgevingsrecht volgt na een opsomming van tien heel concrete gevallen de restcategorie. Die restcategorie houdt onder andere grondgebruik dat korter duurt dan tien jaar in. In dat geval mag en moet een omgevingsvergunning worden verleend. Het Coevordens college van burgemeester en wethouders heeft de omgevingsvergunning voor het zonnepark met een verwijzing naar deze restcategorie verleend. Is in het geval van het zonnepark sprake van grondgebruik dat korter duurt dan tien jaar? De hoogste bestuursrechter (de afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State) heeft op 4 april van dit jaar uitgesproken dat daarvan bij de aanleg van een eenvoudig verwijderbaar en herplaatsbaar zonnepark inderdaad sprake is.

Artikel 2.1 Wet algemene bepalingen omgevingsrecht luidt (gedeeltelijk): Lid 1 onder c. Het is verboden zonder omgevingsvergunning een project uit te voeren, voor zover dat geheel of gedeeltelijk bestaat uit het gebruiken van gronden of bouwwerken in strijd met een bestemmingsplan.

Artikel 2.10 luidt (gedeeltelijk): Lid 1. Voor zover de aanvraag betrekking heeft op een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder a, wordt de omgevingsvergunning geweigerd indien.. Lid 2. In gevallen als bedoeld in het eerste lid, onder c, wordt de aanvraag mede aangemerkt als een aanvraag om een vergunning voor een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, en wordt de vergunning op de grond, bedoeld in het eerste lid, onder c, slechts geweigerd indien vergunningverlening met toepassing van artikel 2.12 niet mogelijk is.

Artikel 2.12 luidt (gedeeltelijk): Lid 1 sub a onder 2. Voor zover de aanvraag betrekking heeft op een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, kan de omgevingsvergunning slechts worden verleend indien de activiteit niet in strijd is met een goede ruimtelijke ordening en indien de activiteit in strijd is met het bestemmingsplan in de bij algemene maatregel van bestuur aangewezen gevallen.

Artikel 2.4 luidt (gedeeltelijk): Burgemeester en wethouders van de gemeente waar het betrokken project in hoofdzaak zal worden of wordt uitgevoerd, beslissen op de aanvraag om een omgevingsvergunning, behoudens in gevallen als bedoeld in het tweede tot en met vijfde lid.

Artikel 4 onder 11 van Bijlage II van de algemene maatregel van bestuur (het Besluit omgevingsrecht) luidt (gedeeltelijk): Voor verlening van een omgevingsvergunning voor een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, van de wet waarbij met toepassing van artikel 2.12, eerste lid, onder a, onder 2°, van de wet van het bestemmingsplan wordt afgeweken, komen in aanmerking ander gebruik van gronden dan bedoeld in de onderdelen 1 tot en met 10, voor een termijn van ten hoogste tien jaar.

Artikel 4 van Bijlage II van de algemene maatregel van bestuur (het Besluit omgevingsrecht) luidt: Voor verlening van een omgevingsvergunning voor een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, van de wet waarbij met toepassing van artikel 2.12, eerste lid, onder a, onder 2°, van de wet van het bestemmingsplan of de beheersverordening wordt afgeweken, komen in aanmerking:

1. een bijbehorend bouwwerk of uitbreiding daarvan, mits, voor zover gelegen buiten de bebouwde kom, wordt voldaan aan de volgende eisen:

a. niet hoger dan 5 m, tenzij sprake is van een kas of bedrijfsgebouw van lichte constructie ten dienste van een agrarisch bedrijf,

b. de oppervlakte niet meer dan 150 m2;

2. een gebouw ten behoeve van een infrastructurele of openbare voorziening als bedoeld in artikel 2, onderdeel 18, onder a, dat niet voldoet aan de in dat subonderdeel genoemd eisen, mits wordt voldaan aan de volgende eisen:

a. niet hoger dan 5 m, en

b. de oppervlakte niet meer dan 50 m²;

3. een bouwwerk, geen gebouw zijnde, of een gedeelte van een dergelijk bouwwerk, mits wordt voldaan aan de volgende eisen:

a. niet hoger dan 10 m, en

b. de oppervlakte niet meer dan 50 m²;

4. een dakterras, balkon of andere niet op de grond gelegen buitenruimte aan of op een gebouw, een dakkapel, dakopbouw of gelijksoortige uitbreiding van een gebouw, de uitbreiding van een bouwwerk met een bouwdeel van ondergeschikte aard dan wel voorzieningen gericht op het isoleren van een gebouw;

5. een antenne-installatie, mits niet hoger dan 40 m;

6. een installatie bij een glastuinbouwbedrijf voor warmtekrachtkoppeling als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder w, van de Elektriciteitswet 1998;

7. een installatie bij een agrarisch bedrijf waarmee duurzame energie wordt geproduceerd door het bewerken van uitwerpselen van dieren tot krachtens artikel 5, tweede lid, van het Uitvoeringsbesluit Meststoffenwet aangewezen eindproducten van een krachtens dat artikellid omschreven bewerkingsprocedé dat ziet op het vergisten van ten minste 50 gewichtsprocenten uitwerpselen van dieren met in de omschrijving van dat procedé genoemde nevenbestanddelen;

8. het gebruiken van gronden voor een niet-ingrijpende herinrichting van openbaar gebied;

9. het gebruiken van bouwwerken, eventueel in samenhang met bouwactiviteiten die de bebouwde oppervlakte of het bouwvolume niet vergroten, en van bij die bouwwerken aansluitend terrein, mits, voor zover gelegen buiten de bebouwde kom, het uitsluitend betreft een logiesfunctie voor werknemers of de opvang van asielzoekers of andere categorieën vreemdelingen;

10. het gebruiken van een recreatiewoning voor bewoning, mits wordt voldaan aan de volgende eisen:

a. de recreatiewoning voldoet aan de bij of krachtens de Woningwet aan een bestaande woning gestelde eisen;

b. de bewoning niet in strijd is met de bij of krachtens de Wet milieubeheer, de Wet geluidhinder, de Wet ammoniak en veehouderij en de Wet geurhinder en veehouderij gestelde regels of de Reconstructiewet concentratiegebieden,

c. de bewoner op 31 oktober 2003 de recreatiewoning als woning in gebruik had en deze sedertdien onafgebroken bewoont, en

d. de bewoner op 31 oktober 2003 meerderjarig was;

11. ander gebruik van gronden of bouwwerken dan bedoeld in de onderdelen 1 tot en met 10, voor een termijn van ten hoogste tien jaar.

Geplaatst op

Engelstalig onderwijs op de universiteit

DINSDAG 22 MEI 2018. De vereniging Beter Onderwijs Nederland (BON) gaat twee universiteiten voor de rechter dagen, omdat zij zonder geldige reden het onderwijs in veel van hun bachelor- en masteropleidingen alleen nog maar in het Engels geven. Dat zou in strijd zijn met de wet. Over welke wet gaat het hier? En wat staat er in die wet? Het gaat hier over de Wet op het hoger onderwijs en wetenschappelijk onderzoek. Daarin staat dat universiteiten hun onderwijs zoals voor bachelor- en masteropleidingen in het Nederlands moeten geven. Zij mogen weliswaar van deze regel afwijken door het onderwijs (bijvoorbeeld) in het Engels te geven, maar alleen als dat noodzakelijk is vanwege de specifieke aard, inrichting of kwaliteit van het onderwijs of vanwege de herkomst van de studenten. De wet staat ook enkele andere redenen toe om af te wijken van onderwijs in het Nederlands, maar die zijn voor de rechtszaak onbelangrijk. De universiteit die met een beroep op de genoemde redenen Engelstalig onderwijs wil geven, moet hiervoor een gedragscode vaststellen en naleven. In de Gedragscode voertalen van de universiteit Twente – een van de universiteiten waartegen de rechtszaak wordt aangespannen – staat dat het bachelor-onderwijs in het Nederlands wordt gegeven, tenzij het in het Engels wordt gegeven. In deze gedragscode staat verder dat (al) het masteronderwijs in het Engels wordt gegeven. De redenen voor Engelstalige masters zijn volgens de gedragscode gelegen in ”de specifieke aard, inrichting en/of kwaliteit van het onderwijs”. Meer staat er niet. Is daarmee de noodzaak van Engelstalige masters zijn aangetoond, zoals de wet eist? De gedragscode stelt bovendien enkele voorwaarden aan Engelstalig onderwijs: het mag niet ten koste gaan van de kwaliteit of studeerbaarheid van het onderwijs; zowel aan docenten als aan studenten worden taalvaardigheidseisen gesteld; in het Onderwijs- en Examenreglement van elke opleiding moet zijn vastgelegd hoe aan deze voorwaarden wordt voldaan.

Artikel 7.2 Wet hogere onderwijs en wetenschappelijk onderzoek luidt: Het onderwijs wordt gegeven en de examens worden afgenomen in het Nederlands. In afwijking van de eerste volzin kan een andere taal worden gebezigd:

a. wanneer het een opleiding met betrekking tot die taal betreft,

b. wanneer het onderwijs betreft dat in het kader van een gastcollege door een anderstalige docent gegeven wordt, of

c. indien de specifieke aard, de inrichting of de kwaliteit van het onderwijs dan wel de herkomst van de studenten daartoe noodzaakt, overeenkomstig een door het instellingsbestuur vastgestelde gedragscode.

Gedragscode voertalen van de Universiteit Twente (UT) (maart 2010) luidt (gedeeltelijk):

Artikel 1. Het bacheloronderwijs aan de UT wordt gegeven en de examens worden afgenomen in het Nederlands. In afwijking van de eerste volzin kan in een bacheloropleiding een andere taal worden gebezigd: wanneer het een opleiding met betrekking tot die taal betreft, wanneer het onderwijs betreft dat in het kader van een gastcollege door een anderstalige docent gegeven wordt, of indien de specifieke aard, de inrichting of de kwaliteit van het onderwijs dan wel de herkomst van de studenten daartoe noodzaakt.

Artikel 2. Het masteronderwijs aan de UT wordt Engelstalig gegeven, aangezien de specifieke aard, de inrichting en de kwaliteit van het onderwijs daartoe noodzaakt.

Artikel 3. Ten aanzien van de bepalingen in artikel 2 en artikel 3 gelden de volgende voorwaarden: het is de verantwoordelijkheid van de opleidingen om te voorkomen dat het Engelstalig aanbieden van het onderwijs en het Engelstalig afnemen van examens ten koste gaat van de kwaliteit en studeerbaarheid van het onderwijs; om de kwaliteit van het Engelstalig onderwijs te garanderen dienen alle docenten die bij het uitoefenen van hun onderwijstaken Engels als voertaal hanteren aantoonbaar te beschikken over het niveau van Engelse taalvaardigheid, dat nodig is om de betreffende onderwijstaak naar behoren uit te voeren; om de kwaliteit van het Engelstalig onderwijs te garanderen dienen alle studenten die wensen deel te nemen aan het betreffende onderwijs en de daaraan verbonden examens, aantoonbaar te beschikken over de daartoe benodigde Engelse taalvaardigheid.

Artikel 4. In het Onderwijs- en Examenreglement (OER) van iedere opleiding dient te zijn vastgelegd welke voertaal wordt gehanteerd binnen de betreffende opleiding. Voor de Engelstalige opleidingen geldt dat in het OER dient te zijn vastgelegd op welke wijze de opleiding garandeert, dat wordt voldaan aan de daaraan verbonden voorwaarden, zoals gesteld in artikel 3.