Categorie: Gemeenten

WOENSDAG 4 JULI 2018. Gemeenten die hun gebouwen en/of openbare ruimte willen vernieuwen, nemen daarvoor een architect of andere deskundige in de arm die een bouwkundig ontwerp maakt. Dit ontwerp is een werk in de zin van de Auteurswet; de architect (of andere deskundige) is een maker in de zin van deze wet. Hij heeft op grond van deze wet auteursrecht op zijn ontwerp. Dit is onder andere het recht om zich te verzetten tegen elke misvorming, verminking of andere aantasting van zijn werk, welke nadeel zou kunnen toebrengen aan zijn eer of naam of aan zijn waarde in deze hoedanigheid. Hij kan dit recht niet hebben overgedragen, bijvoorbeeld aan zijn opdrachtgever de gemeente. Hij kan dus altijd een beroep blijven doen op dit recht. Reikt dit recht nu zover dat hij zich ook kan verzetten tegen bouwsels en voorwerpen die in de buurt staan van plekken die met zijn ontwerp opnieuw zijn ingericht? Ik krijg signalen dat dan inderdaad een beroep wordt gedaan op dit recht.

Artikel 10 lid 1 van de Auteurswet luidt (gedeeltelijk): Onder werken van letterkunde, wetenschap of kunst verstaat deze wet: 8°. ontwerpen, schetsen en plastische werken, betrekkelijk tot de bouwkunde, de aardrijkskunde, de plaatsbeschrijving of andere wetenschappen; en in het algemeen ieder voortbrengsel op het gebied van letterkunde, wetenschap of kunst, op welke wijze of in welken vorm het ook tot uitdrukking zij gebracht.

Artikel 25 luidt (gedeeltelijk): Lid 1. De maker van een werk heeft, zelfs nadat hij zijn auteursrecht heeft overgedragen, de volgende rechten: d. het recht zich te verzetten tegen elke misvorming, verminking of andere aantasting van het werk, welke nadeel zou kunnen toebrengen aan de eer of de naam van de maker of aan zijn waarde in deze hoedanigheid. Lid 3 Van het recht, in het eerste lid, onder a genoemd kan afstand worden gedaan. Van de rechten onder b en c genoemd kan afstand worden gedaan voor zover het wijzigingen in het werk of in de benaming daarvan betreft.

MAANDAG 18 JUNI 2018. In de krant van afgelopen zaterdag staat een lang artikel over de opsporing van (vermoede) bijstandsfraude, zoals een bijstandsgerechtigde die samenwoont maar daarover de gemeente niet heeft ingelicht. Gemeentelijke sociale diensten zetten daarbij tal van middelen in, zoals huiszoekingen, buurtonderzoeken en verhoren, maar ook bijvoorbeeld auto-achtervolgingen, gluuroperaties en verborgen camera’s. Bij de inzet van die middelen spelen sociaal rechercheurs een belangrijke rol. De rechten en plichten van mensen met een bijstandsuitkering zijn geregeld in de Participatiewet en de daarop gebaseerde regelingen. Wat is er in de Participatiewet geregeld over deze sociaal rechercheurs? Daarin (of in een daarop gebaseerde regeling) is alleen geregeld dat het college van burgemeester en wethouders de ambtenaren aanwijst die zijn belast met het toezicht op de naleving van deze wet. Sociaal rechercheurs zijn dus gemeentelijke ambtenaren.

Artikel 76a van de Participatiewet luidt: Met het toezicht op de naleving van deze wet zijn belast de bij besluit van het college aangewezen ambtenaren.

VRIJDAG 8 JUNI 2018. In de gemeente Rotterdam onderhandelen 6 raadsfracties over een nieuw college van (burgemeester en) wethouders. Zoals het er nu naar uitziet, gaan VVD, D66, GroenLinks en PvdA elk twee wethouders leveren terwijl CDA en CU-SGP elk een wethouder gaan leveren. In totaal dus tien wethouders. Staat er iets in de wet over het maximum- en minimumaantal wethouders? Op grond van de Gemeentewet is het minimumaantal 2 wethouders en is het maximumaantal afhankelijk van het aantal inwoners van de gemeente maar niet meer dan 9 wethouders. De gemeente Rotterdam heeft meer dan 600.000 inwoners en dus zou haar maximumaantal 9 wethouders zijn. Toch is een tiende wethouder in Rotterdam mogelijk: dat wordt namelijk een deeltijd wethouder, en dan is op grond van de Gemeentewet voor Rotterdam een tiende wethouder mogelijk. Zelfs een elfde wethouder is dan mogelijk, zolang het aantal officiële arbeidsuren voor de deeltijdwethouders niet te hoog zal zijn. Wat is het maximumaantal fulltime wethouders bij enkele andere gemeenten? Voor Dordrecht (118.000 inwoners) zijn dat er 8. Voor Tilburg (215.000 inwoners) 9. Voor Zutphen (47.000 inwoners) zijn dat er 6. Voor Harlingen (15.800 inwoners) zijn dat er 3. Voor Heerlen (86.000 inwoners) zijn dat er 7.

Artikel 36 Gemeentewet luidt (gedeeltelijk): Lid 1. Het aantal wethouders bedraagt ten hoogste twintig procent van het aantal raadsleden, met dien verstande dat er niet minder dan twee wethouders zullen zijn. Lid 2 De raad kan besluiten dat het wethouderschap in deeltijd wordt uitgeoefend. Lid 3 Indien het tweede lid toepassing vindt bedraagt, in afwijking van het eerste lid, het aantal wethouders ten hoogste vijfentwintig procent van het aantal raadsleden, met dien verstande dat de tijdsbestedingsnorm van de wethouders gezamenlijk ten hoogste tien procent meer bedraagt dan de tijdsbestedingsnorm van de wethouders gezamenlijk zou hebben bedragen indien het tweede lid geen toepassing had gevonden. Lid 5. Bij de berekening van het maximale aantal wethouders, bedoeld in het eerste en het derde lid, wordt afgerond tot het dichtstbijgelegen gehele getal.

Artikel 8 Gemeentewet luidt (gedeeltelijk): De raad bestaat uit:

9 leden in een gemeente beneden de 3 001 inwoners;

11 leden in een gemeente van 3 001- 6 000 inwoners;

13 leden in een gemeente van 6 001- 10 000 inwoners;

15 leden in een gemeente van 10 001- 15 000 inwoners;

17 leden in een gemeente van 15 001- 20 000 inwoners;

19 leden in een gemeente van 20 001- 25 000 inwoners;

21 leden in een gemeente van 25 001- 30 000 inwoners;

23 leden in een gemeente van 30 001- 35 000 inwoners;

25 leden in een gemeente van 35 001- 40 000 inwoners;

27 leden in een gemeente van 40 001- 45 000 inwoners;

29 leden in een gemeente van 45 001- 50 000 inwoners;

31 leden in een gemeente van 50 001- 60 000 inwoners;

33 leden in een gemeente van 60 001- 70 000 inwoners;

35 leden in een gemeente van 70 001- 80 000 inwoners;

37 leden in een gemeente van 80 001-100 000 inwoners;

39 leden in een gemeente van 100 001-200 000 inwoners;

45 leden in een gemeente boven de 200 000 inwoners.

WOENSDAG 6 JUNI 2018. Ik las onlangs in de krant dat uit CBS-onderzoek blijkt dat men in het hele land hondenpoep (op straten en stoepen bijvoorbeeld) als zeer overlastgevend ervaart. In Limburg en Noord-Nederland staat het zelfs op nummer 1. Hondenpoep kan tot boetes leiden. Maar in welke wet is geregeld dat honden niet op straat en op de stoep mogen poepen, althans niet zonder dat het onmiddellijk daarna wordt opgeruimd? Dat is niet geregeld in een landelijke wet. Het is geregeld in gemeentelijke verordeningen. Er zijn verschillende soorten gemeentelijke verordeningen; hondenpoep is geregeld in de algemene plaatselijke verordeningen (afgekort: APV’s). APV’s gaan over de ”huishouding” van de gemeente; ze worden op grond van de Gemeentewet vastgesteld door de gemeenteraad. Hun inhoud kan dus ook per gemeente verschillen. Dat is ook daadwerkelijk het geval met de APV’s van het Friese Harlingen en het Limburgse Heerlen. In Heerlen geldt de opruimplicht in beginsel voor elke openbare plaats; in Harlingen in beginsel alleen voor de openbare weg en voor openbare kinderspeelplaatsen, zandbakken en speelweides. Het lijkt erop dat in Harlingen (onbedoeld?) geen opruimplicht geldt voor stoepen. In Heerlen geldt de opruimplicht voor iedereen die de hond uitlaat; in Harlingen geldt de opruimplicht niet alleen voor de degene die de hond uitlaat, maar ook voor de eigenaar, houder en verzorger van de hond. In Heerlen is expliciet geregeld dat voor geleidehonden en sociale hulphonden een vrijstelling van de opruimplicht kan gelden; in Harlingen is dat niet gebeurd.

Artikel 147 Gemeentewet luidt (gedeeltelijk): Gemeentelijke verordeningen worden door de raad vastgesteld voor zover de bevoegdheid daartoe niet bij de wet of door de raad krachtens de wet aan het college of de burgemeester is toegekend. De overige bevoegdheden, bedoeld in artikel 108, eerste lid, berusten bij de raad.

Artikel 108 Gemeentewet eerste lid luidt (gedeeltelijk): De bevoegdheid tot regeling inzake de huishouding van de gemeente wordt aan het gemeentebestuur overgelaten.

Artikel 2:51 van de Algemene Plaatselijke Verordening van Heerlen 2012 luidt (gedeeltelijk): Lid 1. Degene die zich met een hond op een openbare plaats begeeft is verplicht ervoor te zorgen dat de uitwerpselen van die hond onmiddellijk worden verwijderd. Lid 2. Het eerste lid is niet van toepassing op de eigenaar of houder van een hond die zich vanwege zijn handicap door een geleidehond of sociale hulphond laat begeleiden, en niet in staat is om de uitwerpselen te verwijderen. Lid 3. Het bepaalde in het eerste lid is niet van toepassing op door het college aangewezen plaatsen.

Artikel 2:58 van de Algemene Plaatselijke Verordening van Harlingen 2015 luidt (gedeeltelijk): Lid 1. De eigenaar, houder of verzorger van een hond, alsmede degene die een hond onder zijn hoede heeft, is verplicht ervoor te zorgen dat die hond zich niet van uitwerpselen ontdoet: a. op de openbare weg; b. op een voor het publiek toegankelijke en kennelijk als zodanig ingerichte kinderspeelplaats, zandbak of speelweide; c. op een andere door het college aangewezen plaats. Lid 3. De strafbaarheid wegens overtreding van het in het eerste lid gestelde gebod wordt opgeheven indien de eigenaar of houder van de hond er zorg voor draagt dat de uitwerpselen onmiddellijk worden verwijderd.

Artikel 1:1 van deze verordening luidt (gedeeltelijk): In deze verordening wordt verstaan onder weg: weg, als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder b, van de Wegenverkeerswet 1994.

Artikel 1 van de Wegenverkeerswet 1994 luidt (gedeeltelijk): In deze wet en de daarop berustende bepalingen wordt verstaan onder wegen: alle voor het openbaar verkeer openstaande wegen of paden met inbegrip van de daarin liggende bruggen en duikers en de tot die wegen behorende paden en bermen of zijkanten.

 

VRIJDAG 25 MEI 2018. In de Drenthse gemeente Coevorden wordt een zonnepark aangelegd van 22 ha groot. Het zonnepark bestaat uit (heel veel) zonnepanelen die rusten op ijzeren palen. Zonnepanelen en ijzeren palen zijn eenvoudig verwijderbaar en (elders) herplaatsbaar. Het zonnepark is in strijd met het bestemmingsplan van de gemeente Coevorden. Waarom is aanleg desondanks juridisch mogelijk? Op grond van de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht is dat in bepaalde gevallen desondanks mogelijk. Aanleg van een groot zonnepark is – in de woorden van deze wet – gebruik van grond. Er zijn veel soorten gebruik van grond denkbaar. In het gemeentelijk bestemmingsplan is vastgelegd welk soort grondgebruik is toegestaan en welk niet. Als het beoogde grondgebruik in het bestemmingsplan niet is toegestaan – zoals het geval is in Coevorden met het zonnepark – dan is het daarmee in strijd. Dat soort grondgebruik is dan alleen nog juridisch mogelijk met een omgevingsvergunning van het college van burgemeester en wethouders. Vaststaat dat het college van de gemeente Coevorden een omgevingsvergunning heeft verleend voor de aanleg van het zonnepark. Het college heeft echter geen totale vrijheid bij de al dan niet verlening van zo’n omgevingsvergunning: de wet stelt grenzen aan die vrijheid. Sterker nog: de wet geeft nauwkeurig aan in welke gevallen een omgevingsvergunning mag én moet worden verleend. Dat is bijvoorbeeld gebeurd in de wettelijke regeling die op de Wet algemene bepalingen omgevingsrecht is gebaseerd: het Besluit omgevingsrecht. Deze wettelijke regeling is een zogenaamde algemene maatregel van bestuur. In het Besluit omgevingsrecht volgt na een opsomming van tien heel concrete gevallen de restcategorie. Die restcategorie houdt onder andere grondgebruik dat korter duurt dan tien jaar in. In dat geval mag en moet een omgevingsvergunning worden verleend. Het Coevordens college van burgemeester en wethouders heeft de omgevingsvergunning voor het zonnepark met een verwijzing naar deze restcategorie verleend. Is in het geval van het zonnepark sprake van grondgebruik dat korter duurt dan tien jaar? De hoogste bestuursrechter (de afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State) heeft op 4 april van dit jaar uitgesproken dat daarvan bij de aanleg van een eenvoudig verwijderbaar en herplaatsbaar zonnepark inderdaad sprake is.

Artikel 2.1 Wet algemene bepalingen omgevingsrecht luidt (gedeeltelijk): Lid 1 onder c. Het is verboden zonder omgevingsvergunning een project uit te voeren, voor zover dat geheel of gedeeltelijk bestaat uit het gebruiken van gronden of bouwwerken in strijd met een bestemmingsplan.

Artikel 2.10 luidt (gedeeltelijk): Lid 1. Voor zover de aanvraag betrekking heeft op een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder a, wordt de omgevingsvergunning geweigerd indien.. Lid 2. In gevallen als bedoeld in het eerste lid, onder c, wordt de aanvraag mede aangemerkt als een aanvraag om een vergunning voor een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, en wordt de vergunning op de grond, bedoeld in het eerste lid, onder c, slechts geweigerd indien vergunningverlening met toepassing van artikel 2.12 niet mogelijk is.

Artikel 2.12 luidt (gedeeltelijk): Lid 1 sub a onder 2. Voor zover de aanvraag betrekking heeft op een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, kan de omgevingsvergunning slechts worden verleend indien de activiteit niet in strijd is met een goede ruimtelijke ordening en indien de activiteit in strijd is met het bestemmingsplan in de bij algemene maatregel van bestuur aangewezen gevallen.

Artikel 2.4 luidt (gedeeltelijk): Burgemeester en wethouders van de gemeente waar het betrokken project in hoofdzaak zal worden of wordt uitgevoerd, beslissen op de aanvraag om een omgevingsvergunning, behoudens in gevallen als bedoeld in het tweede tot en met vijfde lid.

Artikel 4 onder 11 van Bijlage II van de algemene maatregel van bestuur (het Besluit omgevingsrecht) luidt (gedeeltelijk): Voor verlening van een omgevingsvergunning voor een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, van de wet waarbij met toepassing van artikel 2.12, eerste lid, onder a, onder 2°, van de wet van het bestemmingsplan wordt afgeweken, komen in aanmerking ander gebruik van gronden dan bedoeld in de onderdelen 1 tot en met 10, voor een termijn van ten hoogste tien jaar.

Artikel 4 van Bijlage II van de algemene maatregel van bestuur (het Besluit omgevingsrecht) luidt: Voor verlening van een omgevingsvergunning voor een activiteit als bedoeld in artikel 2.1, eerste lid, onder c, van de wet waarbij met toepassing van artikel 2.12, eerste lid, onder a, onder 2°, van de wet van het bestemmingsplan of de beheersverordening wordt afgeweken, komen in aanmerking:

1. een bijbehorend bouwwerk of uitbreiding daarvan, mits, voor zover gelegen buiten de bebouwde kom, wordt voldaan aan de volgende eisen:

a. niet hoger dan 5 m, tenzij sprake is van een kas of bedrijfsgebouw van lichte constructie ten dienste van een agrarisch bedrijf,

b. de oppervlakte niet meer dan 150 m2;

2. een gebouw ten behoeve van een infrastructurele of openbare voorziening als bedoeld in artikel 2, onderdeel 18, onder a, dat niet voldoet aan de in dat subonderdeel genoemd eisen, mits wordt voldaan aan de volgende eisen:

a. niet hoger dan 5 m, en

b. de oppervlakte niet meer dan 50 m²;

3. een bouwwerk, geen gebouw zijnde, of een gedeelte van een dergelijk bouwwerk, mits wordt voldaan aan de volgende eisen:

a. niet hoger dan 10 m, en

b. de oppervlakte niet meer dan 50 m²;

4. een dakterras, balkon of andere niet op de grond gelegen buitenruimte aan of op een gebouw, een dakkapel, dakopbouw of gelijksoortige uitbreiding van een gebouw, de uitbreiding van een bouwwerk met een bouwdeel van ondergeschikte aard dan wel voorzieningen gericht op het isoleren van een gebouw;

5. een antenne-installatie, mits niet hoger dan 40 m;

6. een installatie bij een glastuinbouwbedrijf voor warmtekrachtkoppeling als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onder w, van de Elektriciteitswet 1998;

7. een installatie bij een agrarisch bedrijf waarmee duurzame energie wordt geproduceerd door het bewerken van uitwerpselen van dieren tot krachtens artikel 5, tweede lid, van het Uitvoeringsbesluit Meststoffenwet aangewezen eindproducten van een krachtens dat artikellid omschreven bewerkingsprocedé dat ziet op het vergisten van ten minste 50 gewichtsprocenten uitwerpselen van dieren met in de omschrijving van dat procedé genoemde nevenbestanddelen;

8. het gebruiken van gronden voor een niet-ingrijpende herinrichting van openbaar gebied;

9. het gebruiken van bouwwerken, eventueel in samenhang met bouwactiviteiten die de bebouwde oppervlakte of het bouwvolume niet vergroten, en van bij die bouwwerken aansluitend terrein, mits, voor zover gelegen buiten de bebouwde kom, het uitsluitend betreft een logiesfunctie voor werknemers of de opvang van asielzoekers of andere categorieën vreemdelingen;

10. het gebruiken van een recreatiewoning voor bewoning, mits wordt voldaan aan de volgende eisen:

a. de recreatiewoning voldoet aan de bij of krachtens de Woningwet aan een bestaande woning gestelde eisen;

b. de bewoning niet in strijd is met de bij of krachtens de Wet milieubeheer, de Wet geluidhinder, de Wet ammoniak en veehouderij en de Wet geurhinder en veehouderij gestelde regels of de Reconstructiewet concentratiegebieden,

c. de bewoner op 31 oktober 2003 de recreatiewoning als woning in gebruik had en deze sedertdien onafgebroken bewoont, en

d. de bewoner op 31 oktober 2003 meerderjarig was;

11. ander gebruik van gronden of bouwwerken dan bedoeld in de onderdelen 1 tot en met 10, voor een termijn van ten hoogste tien jaar.